In Vijlen bij Harmonie Sint Martinus wordt binnenkort 280 jaar samengebalde verenigingsliefde door niet minder dan 7 zeer verdienstelijke jubilarissen in de rijke annalen toegevoegd. De 7 feestelingen zijn:
Sjira van Loo (12,5 jaar lid): Op basisschoolleeftijd is Sjira lid geworden van de harmonie St. Martinus. Op de muziekschool in Valkenburg werd begonnen met muzieklessen. Deze werden door de muziekschool gegeven ten huize van dhr. Jean Mordant. Het euphonium (tuba) werd zijn instrument. Praktische ondersteuning ontving Sjira verder wekelijks, samen met Arjan Kaubo, bij Jan Schlenter. Na enkele jaren mocht hij meespelen in de jeugdharmonie. Na het behalen van het A- diploma werd geleidelijk gestart met musiceren binnen de harmonie. Met hulp van Simò Geerkens, Jos Snackers en Harrie Broun kon Sjira overstappen op de bastuba. Fier was hij op het nieuwe instrument dat hij mocht bespelen. Na enkele jaren onderbreking van het lidmaatschap pakte Sjira dat, 12,5 jaar geleden, weer op. Sindsdien bespeelt hij weer het euphonium. Enkele jaren later schafte hij een eigen instrument aan, waarmee hij nog altijd musiceert.
Anyou Heijenrath (12,5 jaar lid): is van jongs af aan al in aanraking gekomen met de harmonie. Ze is er als het ware mee opgegroeid. Toen ze jong was kreeg ze les op blokfluit. Daarna viel haar keuze al vrij snel op de dwarsfluit, waarna ze in 2011 officieel lid werd van Sint Martinus. Hoogtepunten van haar tijd bij de harmonie zijn het Limburgs/Nederlands kampioenschap van de drumband, waar ze heeft meegelopen, en waarbij bij beide gelegenheden de drumband de winst heeft weten te pakken. Verder kijkt ze met voldoening terug op de grotere concerten en samenwerkingen met harmonie Excelsior van Nijswiller, zoals onlangs het “Top 2000” concert waar ze heeft meegespeeld. Anyou geeft aan dat ze op muzikaal gebied erg is gegroeid, ook omdat ze steeds nieuwe uitdagingen krijgt.
Jop Snackers (25 jaar lid) wilde als kleine jonge wilde niks liever als trommelen bij de drumband. Doordat pa (Jos) al lid was in Vijlen, en Lemiers toentertijd geen drumband had, was de keuze snel gemaakt. Het Rabo Promsconcert in het Theater was voor Jop het eerste hoogtepunt met de drumband. Toen hij ging studeren en op maandag niet meer kon repeteren is hij ook lid geworden van de drumband in Simpelveld, die op vrijdag repetitie had. Hier heeft hij een aantal mooie jaren gekend, samen met instructeur Theo Winkens. Het hoogtepunt in Simpelveld is voor Jop de deelname aan het WMC te Kerkrade in 2009, waarbij ze wereldkampioen werden. Een ander hoogtepunt was het concours met de drumband van Vijlen, waarbij hij bij het regionale kampioenschap heeft kunnen meedoen. Na het regionale kampioenschap werd er tijdens een repetitie gevraagd wie er naar de landelijke kampioenschappen zouden willen. Bijna iedereen wilde gaan, maar Jop had een probleem. Tijdens het kampioenschap had hij andere verplichtingen als prins carnaval in Lemiers. Na de repetitie is hij dan ook naar huis gegaan om vervolgens instructeur Theo Winkens te bellen waarbij dit probleem werd uitgelegd. Toen hij als prins werd uitgeroepen kon hij de stokken overgeven aan Silvio Souren, die hem heeft vervangen.
Angelique Delnoij-Niesten (40 jaar lid) begon op haar zevende met muziekles bij de harmonie, waar haar vader Leo Niesten de muzikale opleiding verzorgde aan haar en enkele andere kinderen. Ze koos, samen met haar broer, hetzelfde instrument als hun vader; “de saxofoon” en kreeg lessen van haar oom Hub Counotte. Al na een paar maanden stonden ze samen op het podium tijdens een Sinterklaasviering op school, waarbij Sinterklaas hun wat extra grepen op de saxofoon liet zien! Na een dirigentenwissel naar Nico Hermans in 1985, kreeg Angelique bij hem theorie- en praktijklessen en speelde ze haar eerste solo tijdens een voorjaarsconcert. In de jaren die volgden, deed ze mee aan solistenconcoursen (ook duo met Pascalle) en behaalde al haar Hafa-diploma’s via de muziekschool. Een hoogtepunt was een nieuwe saxofoon in de jaren 90! Tijdens de middelbare schooltijd speelde ze in het schoolorkest en gaf optredens als solist. Ook na het afstuderen werd er nog regelmatig uitgeholpen, vaak samen met haar broer, vader en Simò! Ondertussen leerde ze de mandoline bespelen, het instrument van haar moeder, en werd ze actief lid van Mandoline- en Gitaar Orkest Alpenklank Lemiers, waar ze tot op heden actief deel van uitmaakt. Ze behaalde haar diploma’s waarvan D met lof en begon met het arrangeren van muziekstukken voor het orkest. Inmiddels al ruim 80 stuks! Met dit instrument heeft ze zelfs al op het podium bij de Vrijthofconcerten van André Rieu mogen meedoen. In de jaren ’90 werd ze lid van de muziekcommissie en begon ze archiefwerk te doen, muziekpartijen voor te bereiden en concertposters te maken. Ze verkocht donateurskaarten, eerst samen met Monic en nu alweer jarenlang samen met haar vader. Ze volgde ook een cursus assistent/amateurdirigent en werd uiteindelijk tweede dirigent van de harmonie. Haar eerste optreden als dirigent vond plaats tijdens een Koelmuziekfeest toen ze net afgestudeerd de tweede helft moest overnemen – een spannende ervaring die uiteindelijk goed uitpakte. Ze vervangt sindsdien met enige regelmaat en heeft specifieke arrangementen geschreven voor het Holset-ensemble en aangepaste partijen voor jeugdige muzikanten. Ook heeft ze nog een tijdje saxofoonles gegeven. Naast haar fulltime baan bij een architectenbureau is ze bij vele andere (muziek)verenigingen en stichtingen actief. Samen met haar man Marc deelt ze de passie voor muziek. Ze zijn beiden eveneens betrokken bij harmonie Excelsior in hun woonplaats Nijswiller. Angelique is dankbaar dat ze dit jubileum kan vieren met haar vader Leo. Samen brengen ze 105 jaar muzikale betrokkenheid bij Harmonie Sint Martinus bijeen.
Jean Jaminon (60 jaar lid) kan niet zonder harmonie Sint Martinus Vijlen. Ze vormt een rode draad door zijn leven. Je wisselt van school, beroep, krijgt partner, (klein)kinderen, pensioen, enz. maar de harmonie blijkt een constante factor. De ouders van Jean stelden hun oudste zoon voor om klarinet(?) te gaan spelen. Hij heeft zijn eerste noten geleerd van meester Kerris en vervolgens gespeeld aan de keukentafel bij de heer Deliege. Na een (hele) lange tijd eindelijk meespelen in de harmonie. Vrij snel werd hij verzocht om plaats te nemen in het bestuur van de vereniging om vervolgens voorzitter te worden. Een periode waar vele jubilarissen naar refereren. Samen met enthousiaste collega-bestuursleden en een super dirigent passeerden diverse concoursen, landkampioenschap, Promsconcert en concertreis de revue. Een fantastische periode. Hij is supertrots dat een van zijn lieve dochters en neef ook al jarenlang lid zijn van de vereniging. Zijn vroegere gezin is hij dankbaar dat er regelmatig (veel) tijd besteed kon worden aan deze mooie hobby. “Meer recent was thuis repeteren soms een probleem wanneer de hond van mijn partner Gerry een dreigende houding aannam wanneer het instrument tevoorschijn kwam. Thuis repeteren met de buurvrouwen of een klarinetensemble, terwijl Marion zichtbaar genoot, was fantastisch. Soms met grote tegenzin naar de repetitie en enkele uren later met tegenzin naar huis. Het passeren van “Oud Viele” roept nu nog mooie herinneringen op. Wat is daar gefeest en gelachen! Vaak met gezonde buikpijn naar huis!” Jean is blij dat breed geaccepteerd wordt dat er regelmatig repetities verzuimd worden vanwege verblijf in het tweede domicilie bij Gerry in De Achterhoek. Naast het spelen van (meestal) mooie muziek is de derde helft van de repetities aan de bar samen met collega-muzikanten en met name ook de dirigent(en) van professioneel niveau. De kennismaking met muzikanten van buurtverenigingen die uithelpen is van grote meerwaarde. Banden die zo ontstaan zijn fantastisch. De afgelopen 60 jaar zijn omgevlogen, maar instrumentenmaker Wiebke vertelde dat de huidige basklarinet nog wel heel wat jaartjes mee kan en dat geldt hopelijk ook voor de bespeler!
Simon Frederix (65 jaar lid) begon zijn muzikale carrière op 9-jarige leeftijd met notenleer bij dhr. Janssen. In 1959, 11 jaar oud, werd hij officieel lid van de harmonie. Hij koos toentertijd voor de klarinet en dit is het instrument dat hij al die jaren ook is blijven bespelen. Tijdens de jaren dat Simon muziekonderwijs ontving, kreeg hij o.a. les van Joep Deliege. Zelf heeft hij in de latere jaren ook muziekles gegeven aan nieuwe leden. Ook speelde Simon in het verleden verschillende jaren mee met de Bergmuzikanten. Gedurende de vele jaren binnen onze vereniging heeft Simon op alle mogelijke niveaus gespeeld. Hij heeft verschillende jaren op de eerste rij gezeten en vele solo’s gespeeld. Nu gunt Simon de jongere klarinettisten de uitdagendere muziekpartituren en speelt hij nog steeds met veel plezier de 3e partij. Simon heeft tot heden onder meer dirigenten gespeeld. Zelf noemt hij verschillende concoursdeelnames, de concertreis naar Zwitserland en het Promsconcert in de schouwburg als hoogtepunten binnen het korps. Ondanks dat Simon al 37 jaar in Teuven woont is hij zo goed als elke repetitie en activiteit van de partij. Ruim 8 jaar werd er twee keer per week naar Vijlen getrokken gedurende de periode dat de zoon van Simon in de drumband speelde en nog geen rijbewijs had. Simon besluit zijn verhaal met de hoop nog vele jaren lid te kunnen blijven met het maken van muziek. Zolang zal hij zeker ook lid blijven van zijn harmonie.
Leo Niesten (65 jaar lid) meldt dat Harmonie St. Martinus 65 jaar geleden vaker in zaal van café Bergzicht repeteerde, dat toen uitgebaat werd door zijn ouders (dhr. Hub Niesten en echtgenote). Hierdoor werd zijn nieuwsgierigheid gewekt voor het muziek maken. September 1956 begon hij met het leren van noten bij Tom Jansen, de toenmalige dirigent. Toen de noten een beetje onder de knie waren, werden de instrumenten verdeeld en voor hem werd dat de klarinet. Jupke Deliege was zijn leermeester op de klarinet. Met 19 juniorleden is hij in 1959 in de “grote harmonie” gekomen, waarvan er nu nog 2 spelende leden over zijn: Simon Frederix en hijzelf. Na 7 jaar is hij overgestapt op de sax alt. In 1964 is Leo toegetreden tot de knapkapel (later “de Bergmuzikanten”). Toen zijn beide kinderen zo ver waren dat ze het notenschrift konden lezen en een instrument mochten kiezen, werd dat natuurlijk de saxofoon, hetzelfde instrument als papa. Hierdoor is Leo overgestapt op sax bariton, die hij nu nog steeds speelt. Van 1976 tot 1984 heeft hij nog de taak van penningmeester vervuld. Leerlingen opleiden was ook een van zijn bezigheden. Samen met zijn te vroeg overleden vriend Piet Klein waren ze 2 tot 3 keer per week met eigen vervoer onderweg om samengeperste pakken oud papier op te halen bij C1000 in Vaals, dit was best zwaar werk want zo’n pak woog rond de 50 kilo per stuk. De Fam. Niesten is al meer dan 100 jaar actief in de harmonie: Leo is in het bezit van de jubilaris-medaille van zijn opa die hij kreeg bij gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum in 1918! Zijn vader (Hub Niesten) is ook jaren als bestuurslid actief geweest in de harmonie, hij speelde er de bas en later de trombone. Tevens wil Leo nog vermelden dat hij onder 11 dirigenten heeft gespeeld. De elfde is de huidige dirigent Luc Scholtes.
Tenslotte nog zijn mooiste muzikale herinneringen: 1969 Bloemencorso in Zundert, 1972 Concertreis naar Gütersloh, 1994 Een nieuwe Selmer baritonsax ontvangen van het steunfonds, 1998 Concertreis naar Ittigen in Zwitserland, 2003 Rabo-Proms o.l.v. Harrie Broun, 2016 Millenniumconcert in Vijlen o.l.v. Frans Bemelmans en 2024 Top 2000 concert o.l.v. Luc Scholtes.
