Boerenverstand in verkiezingstijd – Britt Géron aan het woord!

Weet je het nog? De vorige verkiezingen waren één groot boerenbal. Overal waar je keek hingen de vlaggen op z’n kop, een signaal dat zelfs vanuit de lucht niet te missen viel. Straten veranderden in een soort expositie van onvrede, erf na erf, dorp na dorp. En met elke omgekeerde vlag leek ook de politieke wind te draaien. Verkiezingen zijn net als seizoenen: wispelturig, onvoorspelbaar en nooit hetzelfde. Terwijl de vorige ronde alles draaide om stikstof en trekkers, voelt de aanloop naar dit najaar grilliger. Waar de boerenprotesten eenheid en herkenbaarheid brachten, lijkt het nu alsof ieder zijn eigen vlag zoekt om onder te schuilen. Energieprijzen, migratie, zorg, klimaat of woningnood: het zijn losse puzzelstukjes die maar moeilijk één plaatje vormen. En toch gonst er iets in de lucht. De verkiezingskoorts sluipt langzaam het land binnen, niet met omgekeerde vlaggen deze keer, maar met een mengsel van vermoeidheid en verwachting. Extreemlinks, extreemrechts? Of toch iets door het midden? En wat is het midden dan? Want achter al die slogans, spotjes en partijprogramma’s zit altijd dezelfde vraag: wie voelt ons écht aan? Het is de zoektocht die vroeger elke vier jaar opnieuw begint, soms luidruchtig, soms met een knipoog, maar altijd met datzelfde onderbuikgevoel: straks moet er gestemd worden. Het is iets waar Britt Géron (25) uit Mechelen zich dit jaar niet al te druk over wil maken: “Je bent boer in hart en nieren en je blijft boer in hart en nieren,” aldus de mede-eigenaar van Boerderijwinkel Géron in Mechelen. Het begon allemaal vier jaar geleden, toen ze haar eerste stapjes zette in het familiebedrijf: “Na mijn examens op de middelbare school wist ik nog niet precies wat ik wilde. Het moest wel creatief of met de handen zijn, dus ik besloot om Bloem en Design te gaan ‘doen’. Na al die leuke stages was het toch niet wat ik zocht. Na een uitstapje in de maatschappelijke zorg wist ik dat dát het ook niet was, en toen begon ik me pas in onze eigen boerderijwinkel te interesseren.” Wat begon met af en toe eens meekijken liep al snel uit de hand: “Zeg dat wel, haha! Ik ging mijn moeder in het begin in de ochtend helpen. Dat viel nog best wel tegen, want die wekker om zes uur was erg vroeg. Maar tegenover het vroege opstaan stond wel een bak plezier en heel veel ervaring en technieken die ik me iedere dag meer eigen maakte. Dus dat moeilijke vroege opstaan, dat was er zo uit, haha!” Vier jaar later is ze daar maar al te blij mee, want als ze terugkijkt op die periode is ze tevreden dat ze is ingestapt: “Honderd procent mee eens. Alles wat ik in de winkel ervaar, vind ik geweldig: het klantencontact, het maken van salades, nieuwe ideeën verzinnen of opdoen en al met al afwisselend bezig zijn. Een dreamjob!” Een dreamjob die van zes uur ’s ochtends tot half acht ’s avonds duurt. Daar krijg je vaak de best betaalde voetballer nog niet mee in beweging, maar Britt doet daar niet al te moeilijk over: “Soms moet gewoon de knop om en gaan met die banaan. Als je dan ziet wat je achteraf allemaal hebt gerealiseerd, kun je alleen maar trots zijn.” Met de veertien uur durende dreamjob in een etmaal is er af en toe ook nog wel eens tijd over voor ontspanning. Even lekker op de bank? “Zeker niet, haha! Ik handbal al twintig jaar met ontzettend veel plezier, daar blaas ik letterlijk even alle stoom af. Begonnen in Gulpen/Mechelen, tegenwoordig in Margraten op de vaste plek: het doel.” Af en toe een drankje doen met vriendinnen, ook daar draait Britt haar handen niet voor om: “Ik ben wel een gezelligheidsdier, daarom vind ik het ook heerlijk om ‘thuis’ te kunnen werken.” Waar ze het meest trots op is? “Dan moet ik toch wel zeggen op de rigoureuze verbouwing die onze boerderijwinkel heeft doorgemaakt. Het is een stap die je gewoon moet zetten, en ik ben blij dat we het gedaan hebben.” Wat de toekomst haar brengt? “Gelukkig heb ik een prachtige kavel kunnen bemachtigen dankzij CPO Mechelen, (het project voor collectief particulier opdrachtgeverschap, in samenwerking met de gemeente Gulpen-Witttem, red.). Dus ik ben hartstikke blij dat ik als kind van Mechelen ook in Mechelen kan blijven. Dat zou in alle kerkdorpen veel meer zo moeten zijn.” En wat de boerderijwinkel betreft: “Boeren laten zich niet zo snel gek maken. Als het moeilijker wordt, moeten we nog beter naar oplossingen zoeken. Gelukkig lukt dat, en blijft het ook nog leuk.” Laten we met het perspectief van de aankomende Tweede Kamerverkiezingen hopen dat zulke fanatieke ondernemers worden ondersteund in plaats van opgedroogd. Want zonder de boeren, geen eten.

- Advertentie -