Het zijn gekke tijden. Normaal gesproken bonkte het vanaf de Sint-Pietersberg tot en met de Vaalserberg. Examenfuif in, examenfuif uit. Geslaagd?! Dan zal dat ook gevierd worden. Logisch! Dit jaar even niet. Geen grote fuif met je ‘cadeaudiploma’. Zo erg is dat volgens sommigen helemaal niet. ‘The class of 2020’ heeft het diploma tóch cadeau gekregen. Kom op jongens, laten we dát nu even voorgoed vergeten. Het was niet zo makkelijk als in 1945. Toen werd er op 8 juni bij Koninklijk Besluit bepaald dat alle leerlingen in de hoogste klassen van middelbare scholen (aanvankelijk met uitzondering van de MULO) en de toenmalige kweekschool hun diploma, zouden ontvangen, zonder daarvoor eindexamen te hoeven doen. Nee, dat had ‘The class of 2020’ niet. Die moesten schoolexamens maken onder totaal onvoorbereide omstandigheden. Dat zijn de toetsen die net even wat pittiger overkomen dan de echte eindexamens, waar je al die vier tot soms wel acht jaar trucjes voor geleerd hebt. Tja, dat zit ook bij het ‘cadeaudiploma’.
Charlotte de Bie (17) uit Lemiers kan daar wel over meepraten. Ze slaagde in zes jaar voor haar Gymnasium. Klinkt als een reden om een stevig feestje te vieren, toch? Nee, dat zit er even niet in. Gelukkig kan ze sinds 1 juni wél weer een terrasje pikken met haar vriendinnen. En of ze dat meteen gedaan heeft? “Nee, helaas nog niet. Ik werk zelf ook bij de terrasjes, dus dat ging even voor. Tot nu toe is het thuis gevierd met appelkruimelvlaai. Een stuk of drie per dag, dus dat was ook feest. Ook was het niet zo erg om de aanstormende drukte in het begin te vermijden. Nu maak ik ook veel meer kans op een mooi plekje bij de Imperator of de Zwarte Ruiter ofzo.” Een verstandig besluit. Zo kan er tenminste toch nog een beetje gevierd worden, al is het op 1,5 meter afstand. Tijdens dat borrelen zullen er vast wel wat flashbacks van haar tijd op het Sophianum naar boven komen. Wat begon met die veel te grote boekentas in de brugklas, en eindigde in de zesde met haar vriend in de McDonald’s, toen ze eigenlijk op het studieplein zou gaan zitten… Tja, leg dat je leraar maar eens uit. Als ik haar de vraag voorleg welke docent ze écht gaat missen, wordt het toch wel lastig. Er is geen winnaar, maar mevrouw Prakken-Senden (Latijn), meneer Lipsch (Lichamelijke Opvoeding) én meneer Willems (Geschiedenis/Maatschappijleer) waren top, ze zullen haar gedachten nooit verlaten. Evenals de minder positieve gedachtes over de lessen waarin ze helemaal niks deed. “Je reist namelijk eerst helemaal naar school om dan vervolgens 5 uur lang spelletjes op je telefoon te spelen. Of je kwam op school aan en alle lessen vielen ineens uit… Verrassing! Dat was soms zóó goed geregeld!” Hopelijk schikt het rooster van de Universiteit Maastricht haar beter, daar is ze namelijk hoe dan ook vanaf september te vinden. “Ik heb me aangemeld voor Psychologie, maar helaas sta ik daarbij op de wachtlijst. Waarschijnlijk ga ik dus Gezondheidswetenschappen studeren in Maastricht, al hoop ik stiekem nog steeds heel erg dat ik alsnog Psychologie kan gaan doen.” En na de coronatijd? “Dan ga ik iedereen knuffelen! Alle opa’s en oma’s, die ik nu altijd vanaf een afstandje luchtkusjes toe moest blazen, ga ik dan heel erg lekker knuffelen!”
