Lemiers – De rasechte Lemiersenaar Frans Bodelier had een ontmoeting, die hem aan het denken heeft gezet. Met anderen, die het lot van Lemiers ter harte gaat, wil hij nu op zondag 9 februari tot actie overgaan. Lees hieronder zijn dringende oproep: “Lemieësj is ee loach woa nuus tse beleëve is (Lemiers is een gat waar niets te beleven is)”, zei de man die naast mij kwam zitten op de bank bij het H.Hartbeeld tegenover de kerk in Lemiers.
Als geboren en getogen Lemierser jong doet zo- iets pijn, zeker als je moet toegeven dat hier maar weinig tegenin te brengen is. Ik hoorde aan zijn accent dat hij niet in Lemiers was opgegroeid, maar wist wel dat hij nu hier woonde. Een tikkeltje geërgerd vroeg ik hem: “Wat ga jij dan hieraan doen?” Als antwoord kreeg ik te horen dat dit niet op zijn bordje moest worden geschoven, maar dat de politiek, het kerkbestuur en zeker de heemkundevereniging zich eens moesten beraden hoe dit varkentje gewassen kon worden. De bijtende toon, het sarcasme en de manier waarop hij vertrok, zonder dag te zeggen en mij geen weerwoord gunnende, stemden mij tot nadenken op dat bankje. Verdorie, die vent wist meer over mij dan andersom. Hij had zijn ei gelegd en ik mocht het uitbroeden! Hij had me geraakt! Nog diezelfde week volgde er een gesprek met onze pastoor met als hoofdthema het kerkgebouw en kwamen twee bestuursleden van de vereniging voor kleine kernen Limburg, VKKL, bij mij op bezoek. Ik schetste hun de actuele stand: geen winkels, geen school, tanend kerkbezoek in een kerk die hoognodig een nieuwe CV moet aanschaffen, nog slechts één café met zaalaccomodatie, veel forenzen die hier wonen maar buiten de gemeente werken, muziekverenigingen die door onderbezetting een samenwerkingsverband met elders moesten aangaan, het verlies van twee regionaal bekende initiatie- ven, de Catharina wandeltocht en de Antiekmarkt, en last but not least de toenemende vergrijzing van de inwoners. Het pittoreske gehucht Oud Lemiers telt nog vier van haar 80 oorspronkelijke bewoners uit 1950.
De culturele verenigingen zegden hun steun toe aan het project: “Lemieësj leëft”. Mag ik iedereen die Lemiers een warm hart toedraagt uitnodigen om op zondagmorgen 9 februari a.s. om 11.00 uur, samen in zaal Oud Lemiers mee te denken om Lemiers leefbaarder te maken. Bestuursleden van het VKKL zijn aanwezig, de man op de bank in de aanhef hopelijk ook, consumpties zijn voor eigen rekening, iedereen, jong en oud, is welkom.”
Beste Heer Bodelier, In het bezit van een walnotenboom liggen er vele noten voor het oprapen. De jongens Kremer hebben nu andere belangstellingen. Weet U schoolkinderen, die ik een plezier zou kunnen doen, alvorens het gaat regenen? Succes met Uw nieuwe ideaal. Helaas ben ik te oud en spreek de dorpstaal niet. Hartelijke groet, M. de Gou-Houba.