Piet Franssen zit erbij alsof hij nimmer is weggeweest. Een tikkeltje onverwacht, maar van binnen stiekem gehoopt, kreeg hij onlangs een vernieuwde kans om zijn in 2018 plotseling verstoor- de wethoudersdroom voort te zetten. De gemeenteraadsverkiezing in maart 2018 betekende voor zijn fractie Franssen een mokerslag. Zijn partij leverde twee zetels in en het verloor samen met toenmalig coalitiepartner CDA de raadsmeerderheid.
Voor het politieke ‘beest’ dat al ruim 40 jaren in het lichaam van de 66-jarige Piet Franssen huist, kwam die klap hard aan. Als fulltime workaholic-politicus, die meer op het gemeentehuis dan op zijn thuishonk vertoefde, moest hij plots aan een ander dagritme met een zee van vrije tijd wennen. ”Ik kan niet stilzitten en ben maar mijn huis gaan verbouwen en opknappen, Bovendien heb ik een weiland gekocht waarin het planten van mijn geliefde hoogstambomen voor afleiding zorgde. Tussen die bedrijven door vond ik nog voldoende tijd om mijn hobby’s jagen en vissen te beoefenen”, verhaalt hij over het wethouderloze tijdperk.
Openhartig laat de in Gulpen geboren en getogen Franssen weten blij te zijn met de terugkeer op het politieke collegepodium. Zijn hele volwassen leven staat immers in het teken van het politieke bedrijf. Vanaf zijn 24-ste meldde hij zich op dat platform.
Het debuut staat Franssen nog helder voor de geest: “Samen met een groep jongeren vormden we een actiegroep die te hoop liep tegen het raadsvoornemen om woningen op de helling van de Gulperberg te gaan bouwen. Daar waren we faliekant tegen. Reden voor de oprichting van Fractie Franssen en deelname aan de raadsverkiezingen van 1978. Ik kwam toen samen met Paul van Dijk in de raad en ben er nooit meer weggegaan”.
In de jaren die volgden, combineerde Franssen zijn politieke werkzaamheden als wethouder en raadslid, met een baan bij resp. Arcadus, Staatsbosbeheer en het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit. Zijn fractie bleek een blijvertje die unieke verkiezingsuitslagen realiseerde. In de raad van de voormalige gemeente Gulpen verwierf die partij zelfs de absolute meerderheid met 7 zetels in een raad van 13 leden. In de loop der jaren maakte hij ook twee herindelingen mee. Op 1 januari 1982 sloot Wijlré bij Gulpen aan en op 1 januari 1999 haakte Wittem aan en werd de gemeente Gulpen-Wittem geboren.
Het feit dat Piet Franssen weer de wethouderstoel warm mag houden is zijn inziens terug te voeren op de te verwachten breuk binnen de coalitie PRO-Balans. “Het zijn gewoon twee partijen met een verschillend DNA en dat loopt, zeker met een minieme raadsmeerderheid, vroeg of laat spaak”, onderbouwt hij die visie. Franssen geeft meteen aan dat het zeker niet de schuld was van de nu opgestapte wethouders Houben en van der Kleij. Voor beiden heeft hij veel respect, al deelde hij niet altijd hun denkbeelden over de aanpak van bepaalde portefeuillezaken. Als wethouder zou hij daar andere accenten hebben gelegd. Hij denkt in dat verband aan de aanpak van voorstellen over het bouwen van een biomassacentrale in Wijlré, de uitbreiding van het personeels-bestand en de creatie van school-thuisroutes binnen de gemeentegrenzen. Franssen ziet die zaken liever van onderop, samen met de mensen, aangepakt worden.
Terugblikkend geeft Franssen eerlijk toe dat de opgestapte coalitie de uitbreiding van het college van 2 naar 3 wethouders wel goed heeft gezien. “We functioneren nu met 2 fulltimerwethouders en ikzelf werk nog 4 dagen (0,8) per week. In mijn wethouderstaken zitten de portefeuilles Sociaal Domein, Welzijn en Onderwijs. Loodzware portefeuilles die liefst 35% van de gemeentebegroting opslorpen. Die 4 dagen zijn dan ook bij lange na niet voldoende om dit werk te verhapstukken“, concludeert hij nu.
Voor het nog resterende anderhalve jaar als wethouder, wil Franssen er zijn voor alle inwoners, personeels- en raadsleden, dus ook die van PRO welke niet in de coalitie zitten. “De raad is het hoogste orgaan binnen de gemeentelijke organisatie. Als wethouders hebben we de beslissingen van de raad te respecteren en dienovereenkomstig te handelen,” meldt de door de wol geverfde politicus.
Gevraagd naar zijn politieke toekomst op langere termijn, schroomt Franssen niet te beloven in 2022 een nieuwe poging te wagen zijn politieke carrière te continueren. Door de heersende coronamaatregelen heeft hij over die toekomstplannen nog niet uitgebreid met zijn fractie kunnen praten. Toch licht hij alvast een tipje van de sluier op: “Voorop staat natuurlijk dat ik gezond blijf, want ik heb ook niet het eeuwige leven. Reden wellicht wel eens te gaan nadenken over de koppeling van mijn naam aan de fractie. Misschien is de tijd toch rijp daar verandering in aan te brengen. Ik zal me in elk geval wel weer kandideren en de tijd zal leren onder welke vlag dat gebeurt”.
