Het zijn gekke tijden. Ondanks dat het officiële vlaggenmoment – dit jaar op 4 juni – nog niet heeft plaatsgevonden, kunnen de meeste eindexamenleerlingen toch al concluderen dat ze wel dan niet geslaagd zijn. Bijna alle verplichte toetsen zijn gemaakt en enkel leerlingen die op basis van hun SE-cijfers (schoolexamenresultaten) gezakt zijn, kunnen deelnemen aan twee resultaatsverbeteringstoetsen. Deze vinden na het ‘vlaggenmoment’ plaats en geven de leerlingen twee keer een kans om een cijfer voor 50% te verbeteren. Toch wapperen er, ondanks het geplande vlaggenmoment, al veel drapeaus. Een goed teken dus! Zo ook in Bocholtz, bij Lynn Crutzen (18).
Ze heeft haar Havodiploma in the pocket, dat weet ze zeker! Alhoewel, nog niet echt dan… Ze moet natuurlijk nog even wachten op de diploma-uitreiking. Een bijzondere avond die – normaal gesproken – niet snel vergeten zal worden. Of dat dit jaar in de vorm van ‘het nieuwe normaal’ ook zo is betwijfelt ze. Lynn is dan ook erg benieuwd wat het nieuwe normaal voor haar hierin gaat betekenen. Er wordt flink gebrainstormd over diverse scenario’s: Een nieuwe ‘sportieve’ Amerikaanse variant: in vakjes verdeeld op een sportveld, waarbij de achterste leerlingen een afstand van +/- 200 meter zullen afleggen om het diploma in ontvangst te nemen. Blaren van het klappen en spierpijn van het lopen. Je moet er natuurlijk ook wat voor over hebben. Maar er is ook nagedacht over een compactere variant: de GRADUATED-TEAMSVERGADERING. Na al die onlinelessen en -toetsen moet er ook in stijl worden afgesloten. Met uitzondering van de ‘aanwezigheid’ op school kunnen alle formaliteiten gewoon doorgaan én een bijkomend voordeel is dat alle vrienden en familie ook kunnen inschakelen. Video- en fotoapparaten niet nodig, we maken gewoon een gezamenlijke ‘printscreenselfie!’ Tot slot ook nog het worstcasescenario: de ‘IK ZIT IN JE BRIEVENBUS’ variant. Wakker worden met je diploma op de deurmat. Voor velen zal het goed klinken, voor diegene met een kleine brievenbus wat minder, tenzij een gevouwen diploma bij het nieuwe normaal hoort. Wat het ook zal worden, Lynn maakt zich er niet zoveel zorgen over. Ze moet ook wel bekennen dat haar school al vaker met creatieve oplossingen is gekomen, dus dit zal ook wel goedkomen. En als het iets minders wordt dit jaar, dan is dat ook goed. “Het belangrijkste is het voorkómen dat meer mensen besmet raken met het virus. Als we ons dan moeten aanpassen, is dat geen probleem.” Ze spreekt van ‘geluk’ dat in haar vrienden- en familiegroep nog niemand besmet is geraakt met het virus. Dat wil ze ook graag zo houden. “Misschien is het enige leuke aan deze periode dat mensen weer dingen met hun gezin gaan doen waar ze normaal niet zoveel tijd voor hadden. Ook worden de kleine, meest normale dingen opeens o zo belangrijk, dat merk ik zelf ook. Het afspreken met vriendinnen, waar je normaal totaal niet bij nadenkt, mis ik tegenwoordig dagelijks.” Wat ze niet zal gaan missen, zijn de online toetsen: “Het is bij mij gelukkig wel goed gegaan, ik heb de SE’s thuis moeten maken. Ik vond het enorm raar om ze online te maken maar ik had ze écht liever op school gemaakt.” Voor Lynn zit het er gelukkig op. Ze kan zich nu gaan richten op haar vervolgstudie aan de Hogeschool Zuyd in Heerlen. Ergotherapie wordt het. Ze heeft er enorm veel zin in, al baalt ze wel dat de rondreis door Vietnam waarschijnlijk niet doorgaat. “Maar ja, er zijn heel wat belangrijkere dingen, nu!”
