We eisen de nacht op! – Linda Heidendal aan het woord

We eisen de nacht op. Niet met protestborden of felle leuzen, maar simpelweg door te doen wat eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn: naar huis wandelen zonder angst, fietsen langs de rivier zonder om te kijken, een avond afsluiten met een lach in plaats van een knoop in je maag. Het klinkt zo eenvoudig. En toch merk je, juist nu, dat er een scheur zit in dat vanzelfsprekende. Het verdriet om Lisa uit Abcoude laat zien hoe kwetsbaar die vrijheid kan zijn. Een dorp waar de meeste lantaarns nog ouderwets geel licht geven en waar de stilte vaak luider is dan welk rumoer ook. Juist dáár staat ineens de vraag: hoe veilig voelen vrouwen zich eigenlijk? Misschien hebben we ons te lang laten sussen door het idee dat zulke dingen elders gebeuren. In de drukke stad, in donkere steegjes, ver weg van ons eigen postcodegebied. Maar veiligheid kent geen grenzen, en onveiligheid al helemaal niet. Het voelt helemaal niet fijn om erover te spreken, maar het bespreekbaar maken is belangrijker dan ooit. Een onderwerp dat dagen op de radar blijft, erkent ook Linda Heidendal (24) uit Gulpen: “Bizar eigenlijk dat dit anno 2025 nog zo’n groot issue is en dat vrouwen zich in hun eentje niet veilig voelen op straat.” En dat in het prachtige Nederland. Of Linda er wel eens last van heeft? “Ja, net als bijna iedere vrouw denk ik, word ook ik weleens nagefloten of heb je een iets minder relaxed gevoel als je in je eentje loopt of fietst.” Iets wat eigenlijk als heel normaal wordt gevonden, maar toch oké is: “Het is ook niet dat ik het vermijd, maar ik probeer wel altijd erop te letten dat iemand weet waar ik ben. Zo vraag ik mijn vriendinnen en zij mij altijd om een berichtje te sturen als ze thuis zijn.” Klein gebaar, groot effect. Over tot de orde van de dag. Geboren en getogen in Gulpen, maar al een aantal jaar verkast naar Tilburg. Je had het Linda een aantal jaar geleden niet moeten vragen om het mooie Gulpen in te ruilen voor een stad in Noord-Brabant. Maar na het ontwikkelen van de studie-interesse werd deze keuze steeds aannemelijker: “Toen ik eenmaal voor de studie van operatieassistente had gekozen, kwam ik tijdens een stage op de OK in Tilburg terecht. Wat begon met een stage, draaide uit op een vaste aanstelling na de opleiding. Van het een komt het ander en als je eenmaal je draai gevonden hebt, leuke collega’s hebt en voor hét traumacentrum van Brabant mag werken, dan besef je dat je eigenlijk best wel op een leuk plekje zit.” Helemaal vergeten is ze de Zuid-Limburgse heuvels nog niet: “Zeker niet, haha! Ik ben nog steeds bijna ieder weekend in Gulpen te vinden! Ik handbal ook nog steeds in Margraten, dus het is zeker niet definitief dat ik niet meer terugkom, haha!” Tegenwoordig vliegen de dagen in Tilburg wel om: “Als allround operatieassistente sta ik bij diverse specialismes. Mijn taken omvatten het voorbereiden van de operaties en de operatiekamer, het assisteren van de chirurg tijdens de ingreep door instrumenten aan te reiken en natuurlijk het waarborgen van een steriele omgeving. Daarnaast zorg ik ook voor het begeleiden van de patiënt en de administratie.” Na een reeks van dag-, avond-, nacht- en bereikbaarheidsdiensten is er af en toe ook tijd nodig voor de nodige ontspanning: “Naast het handballen, wat ik al zeven jaar doe, houd ik ook van gezelligheid met vriendinnen. Maar laten we niet vergeten dat de sfeer op de operatiekamer ook gewoon heel gezellig is.” Geen rare filmtaferelen dus? “Zeker niet! Er staat altijd wel een muziekje op of er wordt een grapje gemaakt en op vrijdag luisteren we voor de vaste prik het foute uur, haha!” De operatiekamer even helemaal vergeten doet Linda op reis: “Afgelopen vakantie in Frankrijk en Noorwegen, waarbij het laatste land mij echt positief verrast heeft. Daar ga ik dus zeker nog eens naar toe! Al is af en toe een zonvakantie ook belangrijk…” En of er na zo’n mooie ervaring nog meer moois op de planning staat? “Zeker weten! Ik heb nog wat leuke feestjes op de planning staan, maar nog veel leuker is de cruise die ik door Azië ga maken. Ik kijk ernaar uit!” En terwijl Linda vooruitkijkt naar nieuwe reizen en herinneringen, blijft haar grootste wens verrassend eenvoudig: “Zonder angst naar huis, met vrijheid in elke stap. Wij eisen in ieder geval de nacht op. En dit keer geven we haar niet meer zomaar uit handen.”

- Advertentie -