Kwartfinales, wie had dat enkele weken geleden gedacht? Van moeizame groepswinnaar tot en met potentiële wereldkampioen. De sportieve status van het Nederlands elftal schommelt dagelijks meer dan de wereldwijde gasprijs. Gaan we het doen tegen Argentinië en wellicht daarna wel tegen favoriet Brazilië? Of komt er langzaam een einde aan de Oranjebubbel. Vrijdagavond zullen we het weten. Wat wel zeker is, dat is de trots die iedere wedstrijd landelijk toeneemt. Van flutelftal tot meesterzetten van de coach. Het WK-avontuur van oranje is als een regenachtige zondagmiddag, die met avondrood toch nog wat optimisme meebrengt: grote kans dat het morgen toch gewoon weer gaat regenen, maar iets zegt ons dat het toch wel eens een keertje anders zou kunnen zijn. Precies de gedachtegang van Nick Lentjes (14) uit Vaals.
Een voetbalfan? Dat is Nick zeker! Normaal gesproken staat hij wekelijks zijn club – Roda JC Kerkrade – met zijn vriendengroep aan te moedigen, maar nu die wedstrijden grotendeels stil zijn komen te liggen zijn natuurlijk alle ogen op het WK gericht: “Ik vind het fantastisch om te kijken. Helaas had ik niet de tijd om iedere wedstrijd te volgen, maar eentje van het Nederlands elftal mis ik natuurlijk nooit.” De volgende halte tegen de Argentijnen, die schat Nick toch een graadje sterker in: “Ik hoop ontzettend dat we doorgaan, maar het zal natuurlijk wel wat lastiger worden tegen de topspeler aller tijden. Hopelijk heeft Van Gaal weer een meesterzet bedacht om de Zuid-Amerikanen te ontwrichten.” Een meesterzet waarvan Nick hoopt dat de coach van ‘zijn’ Roda er dit jaar ook nog een krijgt. Zijn geliefde ploeg staat momenteel op de 8e plek, een pijnlijke achtervolging op de duivelse concurrent en nummer 3: MVV. Of het toch niet mooi zou zijn als niet Roda maar de andere Limburgse club wel promotie zou halen? “Nee, ik hoop dat ze er uitvliegen, en snel, haha!” Voor ook maar enig enthousiasme richting de concurrenten is bij de rasechte koempel geen plaats. Trots en liefde voor zijn vereniging, en daarbij is Roda niet de enige.
Naast het met passie volgen van zijn lessen op het Sophianum VMBO in Gulpen, heeft Nick ook een hart voor de harmonie en drumband van Vaals. Trommelen? “Dat doe ik eigenlijk al bijna een jaar of 8, iets wat eigenlijk ontstaan is omdat mijn vader vroeger ook muzikaal was. Ik vind het geweldig!” De roep van de (muzikale) vereniging om nieuwe (jonge) leden heeft Nick natuurlijk ook meegekregen. Steeds minder jongeren gaan tegenwoordig bij de harmonie. Komt het omdat tijden veranderen of omdat harmonieën niet met de tijd mee veranderen? Nick weet het ook niet. ‘Muziek maken is niet meer ‘cool’, dat is volgens Nick echter de allergrootste leugen die er bestaat. Want dat is naast een overwinning van Roda het allermooiste wat er is. Of je nou jong of oud bent, iedereen houdt van muziek. Maar waar gaat het dan mis? Zijn het dan toch de tradities, de oude regels of het veelvuldig repeteren die jongeren de das om doen? “Zou goed kunnen, optredens, meelopen in het weekend en op dinsdag en woensdag repeteren. Het wordt mij soms ook wat te veel, maar mijn muzikale hart maakt dan weer veel goed. Ik kan me toch wel voorstellen dat veel jongeren daar geen zin in hebben, dus dat is iets wat zeker anders zou kunnen en moeten.” Maar veranderen, dat moet je natuurlijk ook willen. En daarbij komen belangrijke vragen eerst om de hoek kijken: heeft de vereniging echt passie voor de jeugd, of is er vooral passie voor de vereniging en het bestaansrecht hiervan? Het is lastig om iets te veranderen dat al jarenlang hetzelfde verloopt, maar dit is uiteraard het proberen waard. Want stel je voor, over een halve eeuw niet meer kunnen genieten van onze eigen lokale muziek, dat kan en mag in onze bourgondische cultuur echt niet gebeuren! Nick zal in ieder geval zijn muzikale vrienden trouw blijven: want muziek, dat is en blijft het mooiste dat er is!
