Vroeger bestond er zoiets, dat als er een gele auto voorbijreed, dat je de ander dan een vriendelijke tik mocht verkopen. Echt een rage. Tegenwoordig zouden daar veel betere varianten op te bedenken zijn. Eentje met lijnbussen, of beter nog: de voorbijrijdende pakketdiensten. Waar je ook kijkt, ongeacht het tijdstip, meestal is het altijd raak. Het perfecte recept voor succes, dus. En blauwe bovenbenen. Noah Tallane (17) uit Gulpen kan zich die rage ook nog herinneren. Het transport van vele pakketdiensten staat hem echter veel beter bij. Online bestellen wat vervolgens thuis afgeleverd wordt, is niet meer weg te denken uit onze huidige samenleving. Maar de laatste jaren maakt deze trend een enorme opmars, zeker in deze coronatijd. Noah is niet zo gek van deze ontwikkeling: “Dat ik online iets bestel, komt echt maar zelden voor. Meestal ging ik gewoon naar het dorp of de stad, dat is ook veel gezelliger, en ik hoef niks terug te sturen.” Maar hij kent ook mensen die wat anders met deze trend omgaan: “Ja, ik heb ook vrienden die bijna iedere dag van de week thuis moeten blijven, omdat ze wéér een pakketje ontvangen. En dan met het hele hebben en houwen terug naar het postkantoor moeten.” Nee, niet de trend van Noah. Hij benadrukt dat hij een echte “Gulpense jong” is. Los van al het omslachtige gedoe rondom het ontvangen en verzenden lijkt het hem ook geen goede zaak om over een paar jaar door lege winkelstraten in het centrum van Gulpen te moeten lopen.
Want één ding is duidelijk: die voelen het omslachtige gedoe het meeste. Gratis verzenden, voor 23:59 besteld en om half 10 in de ochtend staat er al een oranje of rood mannetje op de deur te kloppen. Daar kan bijna geen winkel tegen op. Wat zou de bestelgekte dan kunnen remmen? Een accijns op online bestelde pakketten? Noah zou het wel wat vinden: “In tijden van geen corona is dat zeker een goed plan. Nu is het even niet zo heel erg, omdat de drukte in de winkel ermee vermeden wordt. Maar zoals we weten, was dit voor de crisis ook al zo, dus mij lijkt het wel een goed plan”. In zijn eigen Gulpen zou het waarschijnlijk gewaardeerd worden. Wat Noah nou in Gulpen zo op prijs stelt? “Ja, toch wel de mensen en de gezelligheid hier. Waar je ook komt, er hangt altijd een goed sfeertje. Dat vind ik prachtig!” Minpunten zijn er volgens hem niet echt, maar als hij een punt moet aanwijzen, dan zijn dat de werkzaamheden op dit moment. “Erg onhandig en gewoon niet mooi. Maar ja, uiteindelijk krijgen we wel weer iets sjuns ervoor terug!” Iets wat hij nog meer graag terug zou willen zien keren, dat zijn zijn geliefde hobby’s. Voetballen en op stap gaan. Twee kernwoorden die zich opdringen. “Tja, dat op stap gaan, daar verheug ik me echt op. Als er één ding is waar ik me het meeste naar uitzie, dan is dàt het wel, haha!” Op dit moment – ik hoor mijn ouders al lachen – ben ik blij dat ik weer naar school kan gaan. Dat online gedoe op 4 havo is echt niks voor mij. Fysiek onderwijs is veel gezelliger, plus ik krijg daar ook veel meer mee.” Het aftellen is voor Noah intussen begonnen. Stiekem hoopt hij dat – indien mogelijk – de regeling van het bezoek thuis wordt aangepast: “Dan kan ik tenminste weer eens onbezorgd wat met mijn vrienden drinken. Daar zijn we zo langzamerhand wel weer aan toe!”
