In Nederland gaat talent verloren. Niet wat je kunt of doet, maar je achtergrond bepaalt namelijk hoe ver je kunt komen. Het opleidingsniveau van je ouders, de buurt waarin je woont, of het land van herkomst. Of er een computer is, een internetverbinding. Of je ouders weten hoe je moet inloggen. Of ze je kunnen helpen met rekenen of taal.
Dat is niet alleen oneerlijk, het is schadelijk voor ons allemaal. Voor onze economie en arbeidsmarkt. Voor de toekomst van Nederland. En de coronacrisis heeft het probleem vergroot. Dat blijkt uit studies over afstandsonderwijs, die het belang van een sociale en veilige omgeving, thuis én op school, laten zien.
Zo’n veilige en ondersteunende thuissituatie is niet iedereen gegund. Als kind heb je dat niet door. Je ziet de oppervlakkige verschillen: een groter of juist kleiner huis, vakantie in een ander land. Niet dat verschillen in cultureel, sociaal en economisch kapitaal bepalend zijn voor de rest van je loopbaan. En dat segregatie niet ín het onderwijs begint, maar ver daarvoor.
Het zet mij aan het denken over de twee-eenheid van school en thuis. Over het belang van vriendschap en sociale contacten. Ik hoop dat kinderen spelend en ontdekkend, met gelijke kansen voor iedereen, op weg kunnen naar de nieuwe realiteit. En ik vraag mij af hoe zijzelf deze tijd ervaren hebben. Wat hebben ze gemist? Waar hebben zij zich aan gestoord? En hoe zien zij de toekomst van onze samenleving?
Willen alle meesters en juffen, alle ouders en grootouders, hun kind daarom vragen mij te mailen? Ik ben erg benieuwd naar hun reacties.
Dieudonné Akkermans,
Burgemeester
dieudonneakkermans@eijsden-margraten.nl
