“Don’t worry, be happy” – Guus Slangen aan het woord

Bijna alle mensen zijn met een songtitel te beschrijven. Die ene uit het dorp: “Sad Forever”, de ander: “Lives for the Night” en laten we dan maar niet beginnen over de “You’re The Reason Our Kids Are Ugly”… Iedereen kan zijn of haar songtitel hoe dan ook vinden. Zo moet er in het vervolg bij “Don’t worry, be happy” simpelweg aan Guus Slangen (20) gedacht worden. Hoewel hij zichzelf beschrijft als een enorme pop en R&B aanhanger, dan is dit toch dé song die hem precies typeert. Hij is woonachtig in Itteren, maar zijn wortels reiken tot de hopvelden in Reijmerstok. Vanwege een grotere tuin en kortere reisafstand tot de familie verruilde Guus zijn oude thuishaven voor een nieuw ‘home’ in Itteren. Met fanatiek tuinierende ouders was dat bijna niet tegen te houden, volgens Guus. Al met al woont hij ook prima in Itteren: “Het grootste verschil tussen Reijmerstok en Itteren is toch wel het landschap. In Itteren is het een vlak Maas-landschap zover het oog reikt, en Reijmerstok is omringd door de typische en prachtige rollende heuvels van het Heuvelland. Dit is wat ik ook het meeste mis nu ik woonachtig ben in Itteren. Één van de pluspunten, zo niet hét pluspunt van het wonen in Itteren, is hoe heerlijk dichtbij Maastricht is. Lekker 20 minuutjes met de fiets langs het water en je staat in hartje Maastricht. Dat vind ik echt geweldig.” Guus is een positief ingesteld persoon, altijd vriendelijk, altijd lachen. Toch kan een coronacrisis ook de meest positieve mens die Reijmerstok gehad heeft veranderen in een “I’m done with the world”. Vanwege de maatregelen moest hij vanuit zijn thuissituatie werken en dat kwam zijn sociale contact met collega’s en klanten bij de Bijenkorf in Maastricht niet ten goede: “Vreselijk woar dat!”. Toch vindt hij de hele situatie wel een goede wake-up call: “Het heeft ons geleerd (en leert ons nog steeds) om samen te komen als samenleving, met maar één gezamenlijk doel voor ogen. Ook ben ik van mening dat wij gedurende deze periode als mensen verwend en verzadigd zijn. Dit is een goede tijd om stil te staan bij de gedachte hoe gelukkig wij ons mogen prijzen dat we niks te kort komen in tijden van een ongekende crisis.” En als er dan iets is waar we Guus nog gelukkiger mee kunnen maken dan hij al is: de Italiaanse of Franse keuken. “Die is voor mij echt een schot in de roos, altijd,” zo laat hij zich zijn Frans/Zwitserse kampeervakantie ook echt niet afpakken. Met de mogelijk veranderende reisadviezen in het achterhoofd: Guus gaat. “Nu ben ik wel meer een genieter dan een feestvierder. Dat zal ook wel meespelen in het hele verhaal.” Wat de toekomst Guus gaat brengen, is ongewis. Momenteel heeft hij op school een tussenjaar en is hij hét gezicht van de Bijenkorf in Maastricht. Of hij zijn ouders achternagaat? Hmm… Ik zou ze niet willen volgen qua carrière, aangezien ik niet veel technische aanleg heb en niet de juiste persoon ben om voor een groep leerlingen/studenten te staan. Mijn vader is namelijk een IT-specialist op de Radboud universiteit te Nijmegen en mijn moeder is werkzaam als docent aan dezelfde universiteit in Amerikaans Engels. Wat hij wel zeker over zijn toekomst weet, is dat er in ieder geval veel gereisd gaat worden, én dat de bestemmingen Japan, Australië en Nieuw-Zeeland zeker niet zullen ontbreken. “Sweet Home Alabama” zal dan de leidende songtitel worden, en voorlopig – op weg naar Frankrijk en Zwitserland – tot in de late snelweguurtjes beluisterd worden.