Ik ging vroeger al met mijn ouders mee met de ‘Sjin Romanos’ – Julie Jacobs aan het woord

Van astronaut tot piraat, verdwaalde fitnesscoach of luchtmacht veteraan, banaan of teletubbie, je kunt het zo gek niet bedenken, maar meestal kom je er altijd wel iemand mee tegen op de 11de van de 11de. Hét – normaal jaarlijkse – startschot van de vasteloavend, waar meer dan 550.000 Limburgers naar uitkijken, ging ook dit jaar helaas niet door. Aan de voorbereidingen heeft het niet gelegen. Net als in de voetbalstadions of concertzalen: strenge toegangscontroles, éénrichtingsverkeer, meer taps of toiletten, vaak waren ze allemaal van de partij. Maar alsnog: geen grootschalige carnavalsevenementen. Als de besmettingen oplopen, en de Limburgse ziekenhuizen erom vragen, dan komt gezond verstand bij de Limburgers toch op de eerste plaats. En ergens is dat ook nog wel mooi. Of dat dan niet enorm balen is? Natuurlijk wel, zo laat ook Julie Jacobs (20) uit Cadier en Keer graag haar geluid over het gecancelde knalfeest horen: “Echt enorm balen. Zeker als je eerst hoort dat het wél door mag gaan, en dan weer niet. Ik vergelijk onze carnaval niet graag met die van buiten de provincie, maar als je dan bijvoorbeeld Brabant ziet waar het wél is toegestaan met een goed beleid en QR codes, dan baal ik er nog steeds erg van. Je zult hier ook zien dat er mensen zijn die het toch gaan vieren, dan krijg je alleen maar ongecontroleerde situaties met mensen die van café naar café strompelen… balen.” Iets met carnaval zit in je bloed, dat krijg je met de paplepel ingegoten. Hoe dat bij Julie zit? “Absoluut waar, haha! Ik ging vroeger al met mijn ouders mee met de ‘Sjin Romanos’ uit Schin op Geul. Daar heb ik het virus al opgelopen, haha. Ik hoop dat ik volgend jaar in februari wel weer met een groep mee kan gaan lopen. Dat zou geweldig zijn, maar ik zie het nog donker in.” Eenmaal thuis aangekomen is die treurigheid weer snel over. De onlangs aangeschafte viervoeter staat haar al bij de deur met een bak ondeugendheid en liefde op te wachten: “Echt een schatje, onze nieuwe Labradoodle, maar ook heel vermoeiend af en toe, haha. Hij zit in de puppy puberteit.” Maar een echte dierenvriend, die Julie absoluut is, kan daar natuurlijk nooit boos op worden. Hoe we haar nog meer mogen inschalen? “Iemand die geen saai leven heeft en die altijd wel wat meemaakt, een gezellig persoon, lief, zorgzaam, gek… noem het maar op, haha.”Geen overbodig contact in je adressenlijst dus. De dag beginnen rond een uur of tien, dat is tegenwoordig de luxe die Julie zich heeft aangeleerd: “Heerlijk, haha!” Naast het werken als apothekersassistent in de apotheek in het ziekenhuis in Maastricht volgt ze even geen studie. “Ik vind mijn werk daar hartstikke leuk, maar ik voel mezelf nog niet ready om nu al een fulltime baan te hebben. Ik zou graag nog iets studeren, maar wat dat gaat worden? daar moet ik nog even over nadenken, haha.” Dat ze een voorliefde heeft voor Griekenland en Italië, dat mogen we niet geheim laten. Een reisje naar een van die vele mooie steden, dat gaat zeker komen. Voorlopig moet ze zich nog even in de regio plezieren met gerechten uit die traditionele keukens. En gelukkig zijn die ook in het Heuvelland volop te verkrijgen!