Dit jaar heeft Harmonie St. Cecilia Mechelen maar liefst zes jubilarissen in haar midden: Ans Bessems – Ploemen, Hub Deckers, Patrick Frijns, Judith Kockelkoren, André Peelen en Jo Tychon. Patrick, Judith en André vieren dit jaar hun 25-jarig lidmaatschap bij het harmonieorkest. Jo is al 70 jaar lid van de vereniging en Ans en Hub zijn al 60 jaar actief binnen onze harmonie.
Op zaterdag 14 oktober zijn onze jubilarissen van dit jaar bij elkaar getrommeld om samen op de foto te gaan. In het zonnetje bij de Heerenhof in Mechelen zijn ze op de gevoelige plaat vastgelegd door Valerie Frijns. Na de fotoshoot hebben zij nog bij elkaar gezeten voor een heus jubileum interview. Onder het genot van een natje werd flink gelachen en menige anekdote gedeeld. Het zestal bijzondere jubilarissen zijn muzikanten in hart en nieren en ze verdienen het om in de schijnwerpers te worden gezet. Waar ontmoet je in deze tijd nog mensen die zich 25, 60 of zelfs 70 jaar aan een vereniging verbinden? In Mechelen dus! Dit zegt niet alleen iets over de loyaliteit van de leden, maar ook iets over de sfeer van verbondenheid en vriendschap binnen onze prachtige vereniging.
Drie zilveren jubilea
Patrick Frijns zit bij het harmonieorkest als trompettist. Hij wilde trompet spelen, en anders niks. Hij speelde te hard op de blokfluit, veel meer dan een piep kwam er daardoor niet uit. Een trompet, dat was een betere match! Hij weet eigenlijk niet waarom hij begonnen is, hij speelde blokfluit en het was gewoon logisch om erna een instrument te gaan spelen. Les heeft hij altijd met veel plezier gehad van niemand minder dan Willy Huppertz. Patrick geeft aan dat hij tijdens een bepaalde periode in zijn jeugd ook wel eens met wat minder zin naar de repetitie ging. Thuis werd op vrijdagavond echter gewoon gezegd dat er naar de harmonie gegaan moest worden. Geen discussie. Wel bijna (altijd) te laat maar hij is wel blijven gaan. Niet alleen omdat het mooi is om muziek te maken, maar ook omdat het gezellig is ná de repetitie! Die gezelligheid, dat is toch wel erg belangrijk! Patrick is ook altijd van de partij als er werk verzet moet worden voor bijvoorbeeld een concert of ander evenement.
Vijfentwintig jaar geleden is ook Judith Kockelkoren begonnen op de blokfluit en zij heeft blokfluitles gehad van Wiel Botterweck, op de basisschool. Ze wilde een instrument gaan bespelen omdat ze in die tijd nog alles wilde doen wat haar grote zus deed. Ze ging echter niet voor hetzelfde instrument als haar zus en deed ook niet wat Wiel Botterweck haar voorstelde (hoorn). Nee hoor, Judith wilde de klarinet spelen! Ze kon niet meteen beginnen, in die tijd was er te veel vraag naar klarinetten binnen de vereniging en ze moest dus even geduld hebben. Les heeft ze onder anderen gehad van Roger Niese en Ilse Jongen. Judith is blij met de klarinet, ze zou niet meer switchen maar als ze het nog eens over mocht doen, zou ze een koperinstrument kiezen (Hub Deckers gaat op dit moment helemaal door het dolle). Judith is al jaren concertmeester en soloklarinettiste en is in 2005 bij de muziekcommissie gegaan. Ook heeft ze de jaarlijkse teambuildingdag van de harmonie mee opgezet, en is ze betrokken bij het organiseren van themaconcerten. Bovendien is ze in september 2021 tot het bestuur toegetreden en heeft ze meegeholpen bij het opzetten van het nieuwe initiatief peuter- en kleutermuziek. Bezig bijtje, die Judith!
Op de muziekschool van Valkenburg heeft André Peelen kennis gemaakt met de blokfluit. Zijn moeder vond dat wel een mooie tijdsbesteding, zijn grote nicht had daar ook les gehad, dus André zou dat ook vast en zeker wel bevallen. Het beviel, en de saxofoon was de opvolger van de blokfluit. Waarom de saxofoon? Er waren in die tijd waarschijnlijk saxofoons nodig, maar Wiel Kikken was toch ook wel een grote drijfveer in die keuze. In de vroege zondagochtend had André
les van Willem Lindelauf en na een aantal jaren mocht hij bij het blaasorkest. In 2009 is hij meegegaan op repetitieweekend naar Bittburg. Daar was het vaste inspeelwerk van André de reveille, hij startte er de dag mee, vroeg in de ochtend, een wekker had men daar niet nodig. Deze deun behoorde ook de jaren erna tot zijn vaste repertoire. Door omstandigheden was André een aantal jaren geleden genoodzaakt om zijn saxofoon in te ruilen voor de bas. Hij heeft les van Luc Scholtes, thuis, in zijn eigen (Wunder)bar. Hij speelt daarom al een aantal jaren niet mee in het blaasorkest maar dat betekent niet dat hij niet op een andere manier actief is binnen de vereniging. André is ook altijd bereid om andere taken op zich te nemen: Hij stond als jager in het bos tijdens de eerste teambuildingdag in 2013, fungeerde als het witte konijn tijdens het sprookjesconcert in 2017, organiseerde de teambuildingdag van dit jaar, én hij loopt regelmatig mee over straat met een schellenboom. Een creatieve duizendpoot die van vele markten thuis is!
Lof voor tweetal
De drie zilveren jubilarissen met het zilveren jubileum benoemen alle drie dat Wiel Botterweck en Wiel Kikken toch wel een speciaal plekje in hun hart hebben. Wiel Botterweck heeft ze geënthousiasmeerd om überhaupt een instrument te gaan spelen. “Zonder hem zouden we met een stuk minder muzikanten begonnen zijn en zouden er nu dus nog minder overgebleven zijn. Ze herinneren zich Wiel Kikken als de persoon die aanwezig was bij ieder solistenconcours en ook menige les bijwoonde. Wiel was er gewoon áltijd, hij was een soort opa van de jeugd van de harmonie. De complimenten van Wiel deden je wat, je wilde het goed doen voor hem.”
Het repetitieweekend in Bitburg met dirigent Ron Daelemans wordt omschreven als legendarisch. Men vond het geweldig, ook al weet men er niet meer alles van… Ook herinneren deze drie jubilarissen zich nog de tijd dat ze repeteerden in verenigingslokaal A gen Pomp en later In de Kroeën. Benoemd wordt de tijd dat er nog een pauze was tijdens de repetitie en dat ná de pauze sommige instrumenten toch opeens anders klonken… Er werd toen gevraagd om minder te drinken tijdens de pauze en om geen alcoholische versnaperingen meer mee naar binnen te nemen na de pauze. Opeens werd de pauze door onbekende redenen afgeschaft… De oudere jubilarissen vullen aan dat er ook lang gewoon gerookt werd tijdens de repetitie. Het zag af en toe blauw van de rook die er hing! Dit kunnen we ons nu toch niet meer voorstellen…
60 jaar lid! Ans Bessems – Ploemen draagt tegenwoordig geen muzikantenuniform meer, maar mag sinds een jaar of drie de functie van erelid bekleden. Als jong meisje is Ans begonnen met solfège-les van dirigent Starmans. Ze herinnert zich nog hoe hij met zijn fiets naar de Boerenleenbank (de toenmalige harmoniezaal) kwam. Ans werd lid van de harmonie omdat ze dan overal bij kon zijn. Was je bij de harmonie, dan was je automatisch overal bij, ideaal als jeugdige in die tijd! Bovendien was haar vader en tevens bestuurslid Sjo Ploemen beheerder van de instrumenten. Ook waren een behoorlijk aantal familieleden al bij de harmonie, het was dus een logische stap. Ans heeft altijd klarinet gespeeld. De reden voor klarinet? Die waren altijd nodig! Bovendien had je niet echt een keuze in die tijd. Je pakte wat Sjo op voorraad had en wat nodig was. Hij ging de zolder op, keek wat er nog lag en kwam met je toekomstige instrument naar beneden. Ans vond saxofoon eigenlijk mooi, maar daar werd gewoon niet over gepraat. Ze heeft bijna haar hele harmoniecarrière naast haar “grote” zus Elly gezeten. Trouw bezochten zij samen iedere vrijdagavond de repetitie en genoten van samen muziek maken maar óók van de gezellige nazit. In de beginjaren werd er nog wel eens een kaartje gelegd, later werd dat vervangen door gewoon gezellig eentje drinken aan de bar. Meestal omringd door mannen van hun eigen leeftijd, want destijds stopten veel vrouwen met de harmonie zodra ze getrouwd waren. Zoon Fabian en schoondochter Sabine spelen ook al enige jaren bij de harmonie en kleinzoon Julian is net begonnen met peutermuziek. Het is een familietraditie geworden die hopelijk nog lang stand mag houden. Ans ontwikkelde zich tot een trouw lid van de harmonie en toen ze het tijd vond om de klarinet aan de wilgen te hangen, heeft de harmonie haar benoemd tot erelid.
Van vele markten thuis
Ook Hub Tychon heeft zijn instrument van Sjo Ploemen gekregen. Sjo kwam langs bij Hub met een bugel en een alto. Bugel was niet zo Hub’s ding, die was voor zijn broer. Zijn opa heeft hem de alto leren spelen en Hub heeft voorgespeeld voor Starmans bij Geur Kikken. Hij kreeg toen een bariton en heeft altijd les gehad in het toenmalige patronaat. Het duurde naar zijn mening wel een eeuwigheid voordat hij eindelijk bij het orkest mocht. De harmonie was in die tijd zó fanatiek dat men menigmaal op concours ging, Dus vóórdat je erbij mocht, moest je al een behoorlijk niveau hebben. Voordat je überhaupt een instrument kreeg, moest je eerst de leeftijd hebben dat je breuken kende. Ook Hub heeft solfège-les van Starmans gehad, net als Ans en Jo. Met 20 kinderen zaten ze toentertijd rond de tafel om noten te leren. Samen met de vuisten op tafel slaan, in het juiste ritme! Alles wat Hub kan, heeft hij volgens hemzelf van Starmans geleerd. Hub heeft het niet bij de bariton gelaten. Van bariton is hij overgestapt op tuba, vervolgens heeft hij de schuiftrombone gespeeld en nu speelt hij al enkele jaren de bas. Hub benoemt de goede herinneringen aan de tentfeesten die de harmonie organiseerde. Die zorgden voor saamhorigheid. Samen opbouwen, afbreken en werken tijdens die feesten was geweldig, jong en oud hielpen elkaar. De jaarlijkse teambuildingdag, die sinds enkele jaren georganiseerd wordt, is wel een goede vervanging. Hub straalt als hij over de harmonie, en muziek maken in het algemeen, praat. Hij is een échte liefhebber en is dan ook niet alleen lid van de harmonie in Mechelen. Hij is ook al jaren lid van de harmonie van buurdorp Vijlen en helpt uit bij menig andere vereniging in de buurt. Een muzikant in hart en nieren, bekend bij vele muzikanten in de regio!
Jo Tychon zeven decennia muzikant
Toen Jo Tychon tien jaar was, stond een bestuurslid aan de deur bij familie Tychon met de vraag of Jo bij de harmonie wilde. Dat was immers de leeftijd waarop men de breuken kende, en dan mocht je erbij. Ook hij heeft les gehad van Starmans. Jo is begonnen op bugel maar heeft daarna (op volgorde) ook nog cornet, bariton, bas en tuba gespeeld. Op de vraag welk instrument hij het leukste vond, is het antwoord: de bariton. Met de bariton had je altijd wat te doen en je wisselde tussen melodie en tegenmelodie. Jo heeft zijn huiswerk gedaan voor dit interview en deelt mede dat hij onder 12 dirigenten heeft gemusiceerd. Hij is negen keer op concours geweest en heeft twee Wereld Muziek Concoursen (WMC) meegemaakt. Menig prijs heeft Jo met de harmonie behaald. Hij is onder anderen Nederlands kampioen geworden met Starmans in Leiden. Daarnaast heeft hij samen met Hub Deckers 15 jaar in een kwartet gespeeld: Heavy Brass. Dit bestond uit drie vaste muzikanten, nummer vier wisselde nog wel eens. Jo en Hub hebben bij het blaasorkest ook jaren naast elkaar gezeten, en Jo zegt dat het naast Hub altijd gezellig was. Samen met zoon Roel is hij nu onderdeel van de tubasectie. Muziek maken is een passie die ze samen delen en ze hebben heel wat bijzondere momenten beleefd. Ook schoondochter Rachel is lid van de harmonie en kleindochter Floor speelt inmiddels ook al enkele jaren saxofoon, de familietraditie wordt dus voortgezet! Jo merkt op dat de toekomst van de harmonie wel wat lastiger zal zijn. Vroeger hadden we alleen de harmonie, er was verder niks. Toch is het nog steeds heel gezellig en Jo hoopt dan ook zo lang mogelijk te mogen blijven spelen. Hij houdt ervan om mooie concerten te spelen, vooral de themaconcerten bevallen goed! Het is mooi om te zien dat dan weer meer mensen komen luisteren naar de harmonie! Jo is een trouw lid met een positieve instelling, een lid dat met warme gevoelens terugkijkt op het verleden maar ook positief is over de toekomst zonder de uitdagingen uit het oog te verliezen.
Jo, Ans en Hub hebben mooie herinneringen aan concoursen maar ook aan gewone concerten en aan de tentfeesten. Het was gewoon altijd leuk bij de harmonie. Tegenwoordig zijn dingen wel beter georganiseerd dan vroeger. Toen kon het nog wel eens gebeuren dat het nét iets te lang duurde voordat een concert begon en dat de dirigent dan al zwierend een stuk op de pupiter zette dat helemaal niet op het programma stond… Maar ja, in die tijd sprak men de dirigent niet tegen
dus men sleepte zich toch maar door het stuk heen. Men herinnert zich ook nog een openluchtconcert in België dat enkele uren moest worden uitgesteld in verband met het slechte weer. Dit had tot gevolg dat na uren wachten, een tiental leden niet helemaal meer rechtop het podium kon betreden. Ook wordt er gelachen om die keer dat de vaandeldrager omviel op het podium, tijdens een concert. Vroeger had Mechelen een van de betere harmonieën uit de omgeving, waarmee veel prijzen zijn behaald.. En het mooie was dat het dorp dan ook echt uit liep als we eraan kwamen. Het hele dorp leefde dan met ons mee, prachtig was dat.
Eensgezind
De leukste herinneringen hebben alle jubilarissen aan de grotere projecten maar toch ook aan de mooie kermissen. De saamhorigheid. Ze hebben allemaal plezier aan muziek maken, maar vinden de gezelligheid, de derde helft, ook héél belangrijk. “Het is nu belangrijk om concerten te geven voor het dorp, voor de mensen. Mensen moeten komen luisteren naar leuke muziek, we kunnen niet alleen spelen wat we zelf willen. Als harmonie doen wij iets voor het dorp, we hebben een bindende functie tijdens belangrijke momenten. De harmonie biedt leden van onze samenleving de mogelijkheid om zich individueel te ontwikkelen en vertegenwoordigt tevens een groot potentieel om jong en oud te binden en te koppelen.”
De jubilarissen zijn het erover eens: de harmonie is gezellig, er heerst saamhorigheid, het is voor iedereen; jong en oud, je bent meer betrokken bij het dorp omdat je lid van de harmonie bent en om half 8 op vrijdagavond begint het weekend: dan maak je samen met je medemuzikanten, je vrienden muziek tijdens de repetitie van de harmonie.
Huldiging op zaterdag 18 november
Op zaterdag 18 november 2023 viert onze harmonie het feest van haar patroonheilige, Sint Cecilia. Dan hopen wij tevens onze zes jubilarissen te huldigen. Het feest begint om 18.00 uur met een mis in de parochiekerk en na de mis trekt de harmonie naar Café de Paardestal waar het vervolg van het St. Ceciliafeest plaatsvindt. Om 19.30 uur begint de interne huldiging voor onze jubilarissen en aansluitend is van 21.00 tot 22.00 uur de gelegenheid om de jubilarissen te feliciteren. Hierna wordt het feest voortgezet met een gezellig samenzijn.
