Al meer dan een jaar leven we met een onrechtmatig gevoel over een oorlog aan de grenzen van ons continent. Een oorlog tussen ego’s wordt in Oekraïne en Rusland uitgevochten, maar nog veel belangrijker: er vallen iedere dag onnodig veel doden. Met deze gedachte in het achterhoofd, zou je bijna denken dat geen enkele leider het in zijn hoofd haalt om een nieuw geweldsincident te starten met alle gevolgen van dien. Mohammed Deim – leider van de al-Qassam Brigades, oftewel de militaire tak van Hamas – dacht daar anders over. Binnen enkele minuten waren twee gebieden in totale staat van oorlog. En op een schaal zoals we dat in Rusland en Oekraïne nog niet hebben gezien. Bibi Hogenboom (18) uit Reijmerstok kan het bijna niet geloven: “…dat er in deze moderne tijd nog zulke oorlogen woeden… onbeschrijfelijk.” Waar er in Oekraïne in langer dan een jaar tijd – met uitzondering van een afzwaaier – af en toe een object met burgers wordt geraakt, verdiende dat de grootste verafschuwing tegenover het Russisch offensief. In de Gazastrook zien we sinds het begin van de oorlog de ene na de andere flat met bewoners omvergeblazen worden, maar dat krijgt bijna alle steun van de hele wereld. Humanistisch gezien klopt er helemaal niks van, maar dat is vaak het aparte aan wereldpolitiek. Het is precies een van de redenen waarom Bibi de activiteiten probeert te vermijden: “Al die onmenselijke praktijken… ik kan daar niet goed mee omgaan, dus waar het kan probeer ik er niet te veel over te lezen. Ik vind het verschrikkelijk.” Naast al dat onnodig geweld, zal een nieuwe oorlog ons natuurlijk ook financieel gaan raken. Bibi fantaseert al even vooruit: “Olieprijzen, benzineprijzen… je kunt je natuurlijk al gaan afvragen naar welke recordhoogte dat weer op gaat schieten.” Zeker niet onbelangrijk in haar geval. Bibi voetbalt bij de Duitse Bundesliga koploper Bayer 04 Leverkusen. Een geweldige voetbalclub die ze aan haar carrièreslang van BMR/SNC, Alemannia Aachen en Borussia Mönchengladbach kan toevoegen: “Vorig jaar klopte Leverkusen op de deur, deze kans heb ik natuurlijk met twee handen aangegrepen. Hoewel ik bij alle clubs een geweldige tijd heb gehad, voelde ik mij hier meteen op mijn plek. Alles voelde goed, en toen scheurde ik in mijn eerste competitiewedstrijd mijn kruisband.” Dikke pech… maar natuurlijk de nachtmerrie van iedere sportvrouw of atlete. Bibi ging echter niet bij de pakken neerzitten en besloot om haar blessureperiode goed te benutten: “Na een hersteltraject dat over een maand – hopelijk – klaar is, train ik nu drie keer met de groep en één keer individueel. Daarnaast zit ik twee keer per week bij de fysio, en stap ik ook graag op de wielrenfiets. Iets waarmee ik eigenlijk ben begonnen om fit te blijven tijdens mijn herstelperiode.” Naast haar sportieve carrière focust Bibi zich ook op school: “Ik vind sporten geweldig, maar studeren eveneens. De Sporthochschule in Keulen, dat is het uiteindelijke doel: “Maar de toelatingstest liep door mijn blessure vertraging op. Gelukkig krijg ik in januari van 2024 een nieuwe kans, dus daar ga ik vol voor!” Een verplicht tussenjaar voor Bibi dus, waarbij ze naast al het sporten ook nog graag een zakcentje als huishoudelijke hulp bijverdient bij Zuyderland. Na 5 jaar Duitsland zit het Duits er als gegoten in bij Bibi, maar of ze zich toch nog een uitzonderlijke woordenschat heeft eigen gemaakt? “Ja, daar blijf je je altijd over verbazen, haha. Het vermakelijkste wat ik al eens om de oren heb horen vliegen is “Weichei”, het betekent eigenlijk een beetje slap en dat je niet veel kan hebben, maar uiteindelijk natuurlijk met een knipoog.”
Mocht ze toegelaten worden tot de Sporthochschule, dan lijkt een vertrek naar de Oosterburen onvermijdelijk: “Maar nu nog lekker in Reijmerstok, want daar vind ik het ook geweldig. Mijn dorp waar het lekker rustig is, daar kan niks tegenop, haha!” Voorlopig dus nog op en neer naar Leverkusen, een kleine tweehonderd kilometer per training. Je moet er wat voor over hebben, maar dat heeft Bibi ook.
